Τελείωσα την Τρίτη, 15 Νοεμβρίου 2011, την ανάγνωση και του δεύτερου μυθιστορήματος, μετά την “Τζέιν Έιρ”, της Σαρλότ Μπροντέ. Μιλώ για το ομώνυμο του τίτλου της εγγραφής βιβλίο ένα αντίτυπο του οποίου είχα στην κατοχή μου από την Πέμπτη, 11 Ιουνίου 2009. Πρόκειται για ένα βιβλίο 718 σελίδων των εκδόσεων “ΣΜΙΛΗ” (ISBN 960-7793-48-X, Αθήνα 2004) σε μετάφραση της κυρίας Μαρίας Λαϊνά.
Την ανάγνωση την ξεκίνησα τη Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2011, και πραγματικά την ευχαριστήθηκα. Αισθάνομαι, μάλιστα, τυχερός που ακόμα μπορώ και αντλώ ευχαρίστηση από τέτοιες δραστηριότητες. Στα δύο βιβλία . . . του βιβλίου περιγράφεται η ζωή της Αγγλίδας γκουβερνάντας, αρχικώς, Λούση Σνόουι και κυρίως τα της διαμονής της στη Βιλέτ, ή Βρυξέλες (!), πρωτεύουσα της Λαμπασκούρ, ή Βέλγιο (! δεύτερο). Εξιστορείται κυρίως η συναισθηματική ζωή της Λούσης, η οποία από γκουβερνάντα προβιβάζεται σε δασκάλα, και η οποία αλλιώς ξεκινά (από τον υψηλό και αρρενωπό γιατρό Τζον Γκράχαμ Μπρίτον) και αλλιώς καταλήγει (στον “ανθρωπάκο” καθηγητή Πολ Εμανιουέλ).
Η κλιμάκωση των αισθημάτων της πρωταγωνίστριας για τον καθηγητή περιγράφεται με γλαφυρό, διεισδυτικό τρόπο και κρατά τεταμένο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Στο βιβλίο περιέχονται πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία της συγγραφέως η οποία και στη Βιλέτ σπούδασε γαλλικά και τις περιπέτειες της είχε με τον διευθυντή της σχολής κ. Εζέρ (όπως γράφουν οι βιογράφοι της). Υπήρχαν σημεία που θυμήθηκα, διαβάζοντάς το, την αγαπημένη μου Τζέιν Ώστεν αν και αυτό είχε να κάνει περισσότερο με την εποχή και τις συνθήκες που περιγραφόντουσαν παρά με το ύφος της Μπροντέ. Ένα ύφος αδρό, θα έλεγα, σε σχέση με το εκλεπτυσμένο, κατά την άποψη μου, της Ώστεν. Σε κάθε περίπτωση, και αν είσαστε από αυτούς που διαβάζουν λογοτεχνία, αξίζει τον κόπο να διαθέσετε χρόνο για να διαβάσετε τη “Βιλέτ”.
Παραθέτω κάποιες από τις προτάσεις που, με το Faber μηχανικό μολύβι μου, σημείωσα:
Σελ. 53: Το συμπέρασμα που βγαίνει καλοπροαίρετα δεν μπορεί να είναι βλαβερό. . .
Σελ. 114: Επιπλέον, φαινόταν πως είχα δύο ζωές: τη ζωή της σκέψης και τη ζωή της πραγματικότητας. . .
Σελ. 147: . . . και πιστεύω πως δοκιμάζουμε κάποια ευχαρίστηση όταν οι άνθρωποι που δεν είναι ικανοί να καταλάβουν την αληθινή μας φύση μας αγνοούν τελείως.
Σελ. 259: . . . οι κινήσεις της ήταν νεανικές: θα πρέπει να είχε περάσει τα πενήντα, αλλά ούτε οι σωματικές ούτε οι πνευματικές της δυνάμεις φαίνονταν να έχουν επηρεαστεί από τη σκουριά του χρόνου. [Ωχ! . . .Μιλάμε για τα μέσα του 19ου αιώνα].
Σελ. 266: . . . στην επιφάνεια άλλωστε πέφτει το βλέμμα του κόσμου. Όσο για το τι κρύβεται από κάτω, αυτό αφήστε να το κρίνει ο Θεός.
Σελ. 281: Δεν ήταν συνηθισμένος άντρας, δεν είχε πλαστεί από χυδαία υλικά.
Σελ. 338: Η Λογική είναι εκδικητική σαν το διάβολο.
Σελ. 378: . . . σε καθένα απ’ τα μάτια της είχε φωλιάσει ένας δαίμονας.
Σελ. 396: Βαθιά μέσα μου ένας παλμός ευγνωμοσύνης έστελνε νέο αίμα στην καρδιά μου.
Σελ. 415: Οι Σκοτσέζοι είναι παροιμιωδώς υπερήφανοι.
Σελ. 420: Υπάρχουν εξάλλου ορισμένες υπάρξεις που η μία επιδρά πάνω στην άλλη έτσι, ώστε όσο πιο πολλά λένε τόσο περισσότερα βρίσκουν να πουν.
Σελ. 573: Υπήρχε κάτι ψεύτικο στην «Αγία Εκκλησία», και γύρω γύρω ένας καλλωπισμός που ελάχιστα με γοήτευε.
Σελ. 594: Η ζωή είναι φτιαγμένη έτσι που το γεγονός να μη συμβαδίζει – ούτε μπορεί, ούτε πρόκειται ποτέ να συμβαδίσει – με την προσδοκία μας.
Σελ. 640: - μα, τι είναι η αγάπη των πολλών;
Σελ. 672: Όταν βλέπεις και ξέρεις πια το χειρότερο, τότε στερείς από το Φόβο το κύριο πλεονέκτημά του.
Μένει ακόμα ένα βιβλίο της Σαρλότ Μπροντέ, ή μήπως δύο με τη “Σίρλεϊ” – αν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά;, για να ολοκληρώσω τον κύκλο, το βιβλίο: “Ο Καθηγητής”. Θα το αναζητήσω, προφανώς!
Να είσαστε Καλά!
Ένα κλικ μακριά: Rondo Veneziano και “Odissea Veneziana”.
20/11/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου