Τρίτη 31 Μαΐου 2005

Καβάφης [Πεζό μεν . . .]

Tο Σύνταγμα της Hδονής
(από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923, Ίκαρος1993)

Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών. Όλοι οι νόμοι της ηθικής - κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι - είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, τόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Copyright © 1998 - 2000 Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Τετάρτη 18 Μαΐου 2005

Έτσι [ΝΚ]

Χαθήκαμε, όπως χάνονται οι άνθρωποι στις μεγάλες πολιτείες. Στο απέναντι τετράγωνο, στο διπλανό κτίριο.

17/05/05

Τρίτη 17 Μαΐου 2005

Tι-Nα-Tον [NK]

Τι να τον κάνεις τον καινούργιο σου, γυαλιστερό, εαυτό εάν δεν έχεις κάπου να τον δείξεις;

17/05/2005

Δευτέρα 16 Μαΐου 2005

Ακόμα Ένα

ΧΙ 47. [ΓΥΓΗΣ]

Ου μοι μέλει τα Γύγεω
Του Σαρδίων άνακτος
Ουθ’ αιρέει με χρυσός,
Ουκ αινέω τυράννους·
Εμοί μέλει μύροισι
Καταβρέχειν υπήνην·
Εμοί μέλει ρόδοισι
Καταστέφειν κάρηνα.
Το σήμερον μέλει μοι·
Το δ’ αύριον τις οίδεν;

Τα πλούτη του Γύγη μ’ αφήνουν
αδιάφορο, του βασιλιά των Σαρδίων,
ούτε ο χρυσός με σκλαβώνει,
και δεν ψάλλω τυράννους.
Εμένα με νοιάζει με μύρα
να λούζω το γένι,
εγώ θέλω με ρόδα
κεφάλια να στεφανώνω.
Το σήμερα μ’ ενδιαφέρει
τ’ αύριο ποιος το γνωρίζει;

ΑΝΑΚΡΕΩΝ

ΑΝΔΡΕΑ ΛΕΝΤΑΚΗ
500 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ
ΔΩΡΙΚΟΣ 1987

Γιάννης Σκαρίμπας [και πάλι!]

ΤΙΠΟΤΑ

Πολύ αργόν το βράδυ εσβούσε
και τίποτα ´ταν το φεγγάρι
κι ό,τι ´ταν λύπη δε λυπούσε
και τίποτα δεν είχε χάρη
Μον’ ήταν βράδυ, τίποτ’ άλλο
με δίχως τίποτα στη έγνοια
κι αυτό το τίποτα ν’ μεγάλο
στα τίποτα τα τιποτένια

Κι έλεα μέσα μου : τι τάχα
τι τάχα νάταν που μ’ ελύπει,
αφού ´γω τίποτα για νάχα
δεν ένιωθα ( χαρά, είτε λύπη )

Παρά έτσι, τίποτα σκεφτόντας
κι άλλο ήρθε τίποτα απ’ αγάλι :
πως τίποτα δεν μούπες - όντας
στρέψαντας - μ’ είδες - το κεφάλι…

Γιάννης Σκαρίμπας / Βοϊδάγγελοι
Άπαντες Στίχοι 1936 – 1970
ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ Ε.Π.Ε. / 1970